Van jongs af aan is ze al sportief. Schaatsen op en zwemmen in de Ankeveense Plassen waar ze als kind opgroeit. Bovendien is ze een enorme hondenliefhebber wat onder meer betekent dat ze veel wandeluren maakt. Als ze halverwege haar veertigste verhuist naar het Overijsselse buurtschap Marle gaat ze op zoek naar een sportieve invulling. Die vindt ze bij de plaatselijke sportschool. Ze is minstens drie keer per week te vinden bij DRW Moodstudios in Nijverdal. “Lang leve de sportschool en lang leve yoga.” Als ze acht jaar geleden de diagnose borstkanker krijgt, zijn de coaches er ook voor haar. “Ik was veel op weg en viel opeens in een gat. Je doet je best om overeind te blijven, maar dat is niet altijd makkelijk. Bij DRW werd ik geweldig opgevangen.” Onder begeleiding begint ze weer voorzichtig te sporten, rustig opbouwen op de loopband. De yoga helpt haar om haar lijf soepel te houden. Langzaamaan voelt ze zich steeds iets beter.
Deelnemen aan een obstakelrun staat absoluut niet op de planning, maar als Marle in 2017 het 1030-jarige bestaan viert met een obstakelrun is Catharina verkocht. “Iedere buurt moest een obstakel maken. We hebben zoveel plezier gehad, het was prachtig om te doen.” Vanaf dat moment is ze vastberaden deel te nemen aan de StrongSisterRun en start ze met de voorbereiding. Hoewel haar man en kinderen in eerste instantie hun twijfels hebben; “waar begint ze nu weer aan?”, staat Catharina vastbesloten aan de start. “Ik ben er nog en ik kan dit gewoon.” Ze is goed voorbereid. “Ik sportte veel bij DRW en heb op blote voeten in de tuin getraind om te wennen aan de ongelijke grond.”
De StrongSisterRun voelt voor haar als een feestje. “Sommige hindernissen waren lastig en ik heb er een paar overgeslagen, maar ik heb onderweg alleen maar genoten. De omgeving alleen al is prachtig. Natuurlijk was ik moe, maar wat was het fantastisch! Een van de obstakels was een waterglijbaan, die wilde ik wel twee keer af!” Na de finish weet ze het zeker, dit wil ze nog een keer doen. Een fikse longontsteking lijkt even roet in het eten te gooien. “Ik moest minstens weer vier stappen achteruit.” Toch laat ze de moed niet zakken. “We hebben ons ingeschreven en ik blijf trainen zoals ik altijd deed. Hopelijk ben ik straks weer fit genoeg. Zo niet, dan sta ik straks mijn familie aan te moedigen aan de kant. Alleen de voorpret is voor mij al heel wat waard.” Catharina kan het iedereen aanraden. “Je hoeft niet jong te zijn om deel te nemen. Blijf niet op je stoel zitten, gewoon doen!”
